برای غربت فیلسوفی که این روزها با سایه اش سخن می گوید
پانزدهم خرداد ماه سالروز تولد دکتر رضا داوری اردکانی است. چند سال پیش که خواستیم در همین خبرآنلاین و به همین مناسبت جشن کوچکی برای ایشان تدارک ببینیم بزرگوارانه دعوت مارا پذیرفت و آمد، اما مانع از جشن شد. شاید بدسلیقگی و کج سلیقگی ما بود که فکر می کردیم با کیک و شمع می توانیم شان و منزلت بزرگی چون او را پاس داریم. مردی که همه عمرش را به خواندن و نوشتن سپری کرده و تفریحی جز پرداختن به شعر و حکمت و فلسفه نداشته دلخوشی هایش از لون دیگری است. شرح آن جلسه به یادماندنی را محمد مهاجری قلمی کرد و در همان روزها منتشر شد. من هم چیزکی نوشتم که بازهم در همان ایام منتشر شد.
